eerste paar dagen
Blijf op de hoogte en volg kim
01 September 2017 | Verenigd Koninkrijk, Glasgow
na uit gezwaaid te zijn door mijn opa en oma en mijn moeder vertrok ik samen met mijn vader naar schotland. tijdens het vliegen zat ik naast een super aardige mevrouw. deze vertelde me wat leuke dingen over schotland. zo als het feit dat je blijkbaar in schotland op straat geen alcohol mag nuttigen en dat de strathclyde university erg dicht bij het centrum licht. ze bleek een leraar te zijn op de andere universiteit in glasgow. ze vertelde ook dat de meeste schoten er wel rekening mee hielde dat je ze minder goed kan verstaan door het acsent. daarom gaan de meestal al langzamer praten als ze door hebben dat je niet schots bent. na een tijdje gepraat te hebben ging het vliegtuig landen. we namen afscheid van de aardige mevrouw van het vliegtuig en gingen naar de bus. voor dat we naar de bus gingen nog even een pitstop bij een pin auto maat zodat we met gevulde zakken veder konden.
na de bus reis was het een 20 minuten naar het hostel waar we de spullen die we met het lopen niet nodig hadden in een kuis zouden achter laten. tijdens het lopen hadden we even gekeken naar waar het universiteit gebouw zat waar ik ga werken. het is een mooi groot en nieuw gebouw. de eerste indruk was dan ook dat alles nieuw zou zijn. wel hadden allen oude gebouwen waar we langs liepen een zwarten aanslag. het deed me denken aan een vuilnis hoop. mijn vader vertelde me dat dat kwam door de indistuelen revolutie. omdat engeland en schotland toen erg veel met steenkool werkte en dat daarom deze steden zo onder zitten met een zwarten laag.
na nog wat eten voor de reis te hebben ingeslagen zijn we vertroken met de trein naar de hightlands. deze reis nam 2 uur in beslag omdat we in nog al een oude trein zaten. denk niet dat ie sneller ging dan 50 km/uur. dat gaf ons wel de tijd om heerlijk naar buiten te kijken en te genieten van het uitzicht. schotland is echt het mooiste land waar ik tot nu toe geweest ben. er is geen normaal gras nee het is gras met pollen. er zijn geen normalen bomen, nee geen een boom groeide recht. zelfs veder omhoog kwamen de rotsen uit de grond opzetten onder het gras vandaan. tot er alleen nog maar een berg rug over bleef. ik heb nog nooit zo'n prachtig ruig landschap gezien. zelfs noorwegen wat ook al prachtig was kon hier niet tegen op.
omdat het door de trein rijs nog al laat geworden was bleven we die avond slapen in een hostel in het dorpje waar we uitgestapt waren. de volgende dag zouden we beginnen met het lopen van de west highland way. doordat we teveel eten hadden en ik het zonden vond om weg t gooien ben ik naar een stel italianen gelopen en heb gevraagd of zij nog honger hadden. dat hadden ze. door dezen actie van mij hebben die hele avond gezellig met italianen gesproken.
de volgende ochtend vroeg op. het eerst deel van de route ging erg rustig. een breed pad en mooi overzicht over de heiden op de berg. door de koeien en schapen lopen. een klein beetje regen maar veder prima weer. het was al 11.00 toen we andere mensen tegen kwamen. daarzat een meisje tussen die modder tot op naar knieën had. maar haar engels was niet echt geweldig dus de uitleg was niet geweldig. toen we onder het trein spoor door moesten dachen we te weten dat we wister waar ze die modder vandaan had. ooh wat zaten we fout. nadat ik een stukje veder tot op mijn enkels weg zakte in de modder na het om lopen snapte we echt waar de modder vandaan kwam. iedereen die vanaf toen tegen kwamen hebben we proberen te waarschuwen. als waarschuwing terug kregen we dat er veel kleine vlieg beesten waren die je beten. tijdens het lopen hadden we daar geen last van maar inderdaad als er voor meer dan 20 seconden stil stonden was er een hele wolk van vliegjes om je hoofd. dank je ian voor de anti insecten spul.
we waren rond 12.00 bij de eerste camping. we wilde beide eigenlijk nog wel een stukje door lopen we hadden ongeveer 12 km gelopen nu maar we wilde eigenlijk door lopen tot de volgende camping. het stuk wat daarna kwam was veel mooier dan het eerste stuk dat we gelopen hadden. we liepen nu door een bos met rotsen en watervallen. bijna alle bomen bedekt met een laagje mos en de stenen kwamen als uit de grond maar ook als of ze gevallen waren. na dat we een stuk gestegen waren en bijna op de top van de berg waren werd het landschap een soort moeras. gras met pollen en een ondiep laagje water. vanuit daar konden we aan beide kanten een top van een berg zien. we liepen als het waren door een hoog dal heer. tussen twee groten rotsen heen. daarna was er een goede daling naar een meer toe. toen we beneden waren kwam ik iets tegen dat ik eigenlijk nog nooit had gezien. het was een verlaten dorpje met een huisje vrijgemaakt om in te slapen als je aan het hiken was en het te laat werd. daar hebben we de tijd genomen om even te lunchen. ik had daar best willen slapen ook om te kijken hoeveel mensen zich bij ons zouden voegen. maar mijn vader was daar niet zo'n fan van. dus gingen we veder lopen. het volgende hike stuk was het zwaarste hike stuk die ik ooit gelopen heb. het was namelijk geen lopen meer. het was op en neer klimmen over rotsen heen met vollen bepakking. de kleinste stappen waren te stappen die je zet met trap lopen. de meeste stapen waren zo graat dat het leek op je de piramides aan het beklimmen was. doordat we vol bepakt waren viel dat stuk kwa lopen erg tegen. ik zelf had rond de 20 kilo op mijn rug. toch was het wel grappig dat toen ik op mijn rug viel in echt niet kon opstaan omdat mijn rugtas te zwaar was. ik was net een schildpad. dat stuk is een afrader voor volle bepakking. soms zelfs gevaarlijk met vollen bepakking omdat je zwaatenpunt ergens anders zit. waardoor je makkelijk valt. maar dat stuk zonder bepakking is een hele erge aanrader. het was zo mooi. gewoon adem benemend. het ruigen echt geweldig. na op die manier 5 km geklomen te hebben waren we er behoorlijk klaar mee. helaas moesten we toen nog 5 km. die laatste 5 km zijn de zwaarste kilometers die ik ooit gelopen heb.
doordat die laaste kilo meters zo zwaar waren en we daarmee eigenlijk over ons kunnen heen gestapt waren hebben we besloten de laaste stuk met de bood en bus te doen. en schotland blijft een geweldig mooi land. dus nog even rond gekeken in glasgow en op de eerste mijn vader uit gezwaaid. nu gaan ik het alleen doen.
na de bus reis was het een 20 minuten naar het hostel waar we de spullen die we met het lopen niet nodig hadden in een kuis zouden achter laten. tijdens het lopen hadden we even gekeken naar waar het universiteit gebouw zat waar ik ga werken. het is een mooi groot en nieuw gebouw. de eerste indruk was dan ook dat alles nieuw zou zijn. wel hadden allen oude gebouwen waar we langs liepen een zwarten aanslag. het deed me denken aan een vuilnis hoop. mijn vader vertelde me dat dat kwam door de indistuelen revolutie. omdat engeland en schotland toen erg veel met steenkool werkte en dat daarom deze steden zo onder zitten met een zwarten laag.
na nog wat eten voor de reis te hebben ingeslagen zijn we vertroken met de trein naar de hightlands. deze reis nam 2 uur in beslag omdat we in nog al een oude trein zaten. denk niet dat ie sneller ging dan 50 km/uur. dat gaf ons wel de tijd om heerlijk naar buiten te kijken en te genieten van het uitzicht. schotland is echt het mooiste land waar ik tot nu toe geweest ben. er is geen normaal gras nee het is gras met pollen. er zijn geen normalen bomen, nee geen een boom groeide recht. zelfs veder omhoog kwamen de rotsen uit de grond opzetten onder het gras vandaan. tot er alleen nog maar een berg rug over bleef. ik heb nog nooit zo'n prachtig ruig landschap gezien. zelfs noorwegen wat ook al prachtig was kon hier niet tegen op.
omdat het door de trein rijs nog al laat geworden was bleven we die avond slapen in een hostel in het dorpje waar we uitgestapt waren. de volgende dag zouden we beginnen met het lopen van de west highland way. doordat we teveel eten hadden en ik het zonden vond om weg t gooien ben ik naar een stel italianen gelopen en heb gevraagd of zij nog honger hadden. dat hadden ze. door dezen actie van mij hebben die hele avond gezellig met italianen gesproken.
de volgende ochtend vroeg op. het eerst deel van de route ging erg rustig. een breed pad en mooi overzicht over de heiden op de berg. door de koeien en schapen lopen. een klein beetje regen maar veder prima weer. het was al 11.00 toen we andere mensen tegen kwamen. daarzat een meisje tussen die modder tot op naar knieën had. maar haar engels was niet echt geweldig dus de uitleg was niet geweldig. toen we onder het trein spoor door moesten dachen we te weten dat we wister waar ze die modder vandaan had. ooh wat zaten we fout. nadat ik een stukje veder tot op mijn enkels weg zakte in de modder na het om lopen snapte we echt waar de modder vandaan kwam. iedereen die vanaf toen tegen kwamen hebben we proberen te waarschuwen. als waarschuwing terug kregen we dat er veel kleine vlieg beesten waren die je beten. tijdens het lopen hadden we daar geen last van maar inderdaad als er voor meer dan 20 seconden stil stonden was er een hele wolk van vliegjes om je hoofd. dank je ian voor de anti insecten spul.
we waren rond 12.00 bij de eerste camping. we wilde beide eigenlijk nog wel een stukje door lopen we hadden ongeveer 12 km gelopen nu maar we wilde eigenlijk door lopen tot de volgende camping. het stuk wat daarna kwam was veel mooier dan het eerste stuk dat we gelopen hadden. we liepen nu door een bos met rotsen en watervallen. bijna alle bomen bedekt met een laagje mos en de stenen kwamen als uit de grond maar ook als of ze gevallen waren. na dat we een stuk gestegen waren en bijna op de top van de berg waren werd het landschap een soort moeras. gras met pollen en een ondiep laagje water. vanuit daar konden we aan beide kanten een top van een berg zien. we liepen als het waren door een hoog dal heer. tussen twee groten rotsen heen. daarna was er een goede daling naar een meer toe. toen we beneden waren kwam ik iets tegen dat ik eigenlijk nog nooit had gezien. het was een verlaten dorpje met een huisje vrijgemaakt om in te slapen als je aan het hiken was en het te laat werd. daar hebben we de tijd genomen om even te lunchen. ik had daar best willen slapen ook om te kijken hoeveel mensen zich bij ons zouden voegen. maar mijn vader was daar niet zo'n fan van. dus gingen we veder lopen. het volgende hike stuk was het zwaarste hike stuk die ik ooit gelopen heb. het was namelijk geen lopen meer. het was op en neer klimmen over rotsen heen met vollen bepakking. de kleinste stappen waren te stappen die je zet met trap lopen. de meeste stapen waren zo graat dat het leek op je de piramides aan het beklimmen was. doordat we vol bepakt waren viel dat stuk kwa lopen erg tegen. ik zelf had rond de 20 kilo op mijn rug. toch was het wel grappig dat toen ik op mijn rug viel in echt niet kon opstaan omdat mijn rugtas te zwaar was. ik was net een schildpad. dat stuk is een afrader voor volle bepakking. soms zelfs gevaarlijk met vollen bepakking omdat je zwaatenpunt ergens anders zit. waardoor je makkelijk valt. maar dat stuk zonder bepakking is een hele erge aanrader. het was zo mooi. gewoon adem benemend. het ruigen echt geweldig. na op die manier 5 km geklomen te hebben waren we er behoorlijk klaar mee. helaas moesten we toen nog 5 km. die laatste 5 km zijn de zwaarste kilometers die ik ooit gelopen heb.
doordat die laaste kilo meters zo zwaar waren en we daarmee eigenlijk over ons kunnen heen gestapt waren hebben we besloten de laaste stuk met de bood en bus te doen. en schotland blijft een geweldig mooi land. dus nog even rond gekeken in glasgow en op de eerste mijn vader uit gezwaaid. nu gaan ik het alleen doen.
-
02 September 2017 - 00:29
Papa:
Hoi Kim,
Wat een super leuk stuk. Ik ben blij dat ik deze eerste paar dagen met jouw in Schotland heb mogen doorbrengen. Ik kijk er met heel veel plezier op terug. Blijf zo leuk schrijven dan kunnen anderen hier ook van genieten.
Papa. -
02 September 2017 - 11:47
Albert:
Hoi Kim,
Leuk stuk zeg! Het klinkt als een flinke wandeling, maar ik heb inderdaad wel vaker gehoord dat het erg mooi is.
Heel veel plezier nu in Glasgow en heel veel succes! Wij zullen je verhalen blijven lezen.
Groetjes,
Joas, Amber en Albert -
02 September 2017 - 12:44
Nardie Kemp:
Hoi Kim,
Fantastisch zo eerste ervaring in Schotland. Je zal vast meer gaan ontdekken an het land want er is nog veel meer moois te zien en ervaren. Waar wij nog niet geweest zijn inSchtland is Glasgow dus hou ons maar op de hoogte. Mischien als je er wat langer zit komen we wel een weekendje langs en kan je ons rondleiden. Veel plezier en geniet van de periode daar.
Groeten uit Limburg (moet verschil zijn)
Nardie en Monique -
04 September 2017 - 22:12
Oma En Opa Z:
Hoi Kim mooi verslag ervaring in schotland er zal vast nog wel meer te ontdekken zijn maar wat jij en je vader nu al hebben mee gemaakt is al erg leuk veel plezier en hoopt dat je een leuke stage hebt en tot horens Gr Oma en Opa -
05 September 2017 - 20:24
Peter:
Hoi Kim,
wat een fantastisch verhaal heb je geschreven. Een paar dagen weg en nu al zo veel gezien en gedaan.
Ik heb afgelopen zondag al veel foto's op jullie laptop bekeken, prachtig zijn ze. Ik zou daarom willen zeggen: blijf schrijven en foto's maken(en uiteraard doorsturen).
Morgen zal ik je site bij Opa/Oma Kemp op de laptop installeren zodat ook zij jou kunnen gaan volgen.
Groetjes, Peter -
09 September 2017 - 14:12
Opa En Oma Kemp:
Nu krijg je iets te horen van ons, eerder kon niet.
Van je reis en het verblijf de eerste dagen hebben wij al veel gehoord.
Dit kunnen we je niet nadoen, blijf maar schrijven over al je belevenissen dan leven we zo met je mee.
Wij zijn heel nieuwsgierig naar je tijd in het lab, daar voor ben je gegaan.
Groetjes uit de Donjon.
Opa en Oma. -
15 Oktober 2017 - 10:19
Oma En Opa Z:
hoi Kim leuk een berichtje van jou weer te lezen
en fijn dat je het goed naar je zin hebt
voor al dat je met je hobby ook nog wat kan doen
probeer ook nog wat uitjes te maken want je ben voor je het weet weer thuis
GR Oma en Opa Z.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
